“Nieuwe informatiestromen die op een onbewaakt moment via een onverwachte draaiing binnen een even onverwachte interactie tot jou komen, reiken je een hoeveelheid triggers aan die met een overweldigend effect bij je kunnen inslaan. Dit rakelt de herinnering op aan oude pijnen en verdriet, die je door veel innerlijk werk reeds hebt doorleefd, maar het volgende essentiële deel nog niet. Het deel dat werkelijk accepteren kan dat het verhaal zoals het heeft gediend, pas werkelijk is afgelopen wanneer jij de oude film niet innerlijk blijft zien. Het deel dat je nieuwe afstemming volledig toestaat, mag nog verder aan kracht gaan winnen! Vlijmscherp snijdt het zwaard als zinnebeeld van het gevaar dat in de onvervulde liefde schuilt.

Je kunt enerzijds in een onbedoelde wachtstand gaan belanden, maar je kunt ook stranden in de wens om er het beste van te maken, zonder verdere onthullingen die tot ware intimiteit leiden en zo bijdragen aan de manifestatie van hetgeen er voor jou is weggelegd. De liefde die je hele innerlijke wereld duidde, inclusief de kraters die er in je hart werden geslagen door ervaringen met mensen die zichzelf nog onvoldoende kenden en verdwaalden in de stroom van verleidingen en onoprechtheid om de eigen pijn voornamelijk te doven, krijgt de kans om verder door te stromen naar volledige onafhankelijkheid van alles wat er is geweest. Je werd geconfronteerd met het besef dat jouw schoonheid en jouw wezenlijke zelf niet werden gezien….. ook niet door jezelf.

Het pad dat volgde zuiverde heel diep. Je moest zoveel laten gaan, zonder enige verklaring en zonder het gevoel dat er een daadwerkelijke afronding plaatsgevonden heeft, maar je leeft nog iedere dag met het beeld en het gevoel dat in je eigen hart voortleeft, zonder verwachtingen en zonder een gesteld doel om voort te streven naar het ooit gekoesterde ideaalbeeld. Je liet het gaan… en nu kondigen zich deze hevige gevoelens aan.

Laat je niet misleiden door je innerlijke reactie te interpreteren als een zwakte en een teken dat je weer terug bij af bent. Hetgeen je voelt, is uitsluitend de herinnering aan zware tijden waarin je nauwelijks een afronding gevoeld hebt, omdat er zoveel vragen open bleven. Herhaal dit voor jezelf: hetgeen je voelt vormt geen aanleiding om weer diep te gaan, het is de echo van een fictieve realiteit, omdat het verleden is vergaan. Luister goed en zie de onderscheidende waarde: er zit eindelijk beweging in de stagnering waardoor de gevolgen van een oud verhaal zich gaan keren. Je mag in vrijheid staan, dus voel de nagalm maar, zodat je nog een keer gedag kunt zeggen tegen de laag, die weliswaar vertraagd, afscheid van je neemt. Een nieuw besef van vrijheid komt eraan.”