Wanneer je die innige connectie voelt met een ander, die alles belichaamt waar je zo’n onverklaarbare intense liefde voor voelt, dat je hele energiesysteem overgenomen lijkt te worden door een kracht die niet te weerstaan is, degene die tegelijkertijd ook keihard en genadeloos de diepste wonden en angsten in jou aanraakt…… een huilend hart is het resultaat, een hart dat open staat voor heling.

Wanneer je je zo enorm aangetrokken voelt en tegelijkertijd zo hard afgestoten…….

Wanneer je niet meer weet wie je bent of wat nog werkelijkheid is of een illusie…….

Wanneer je tranen je hele ziel blootleggen en je nog uitsluitend een dieper dan diepere verscheuring kunt voelen……

Wanneer je hele ziel het uitschreeuwt en je hart je lijkt te leiden naar nog meer pijn……

Wanneer je kortsluiting krijgt door alles wat er gebeurt en zo tegenstrijdig aan de liefde is die je dacht te delen……

…….dan kom je vroeg of laat op het punt waar je voor jezelf moet kiezen vanuit liefde voor jezelf.

…….dan komt er een moment waarop je de ander laat gaan, omdat je door het continueren van deze dynamiek uitsluitend een statement aan het universum zou geven: “ Ga maar door, ik heb nog niet genoeg gehad, ik wil nog meer pijn voelen.”

Deel van dit bijna onmenselijke proces is dat je zelfs degene met wie je voorbij tijd en ruimte, voorbij het ego, verbonden bent, kunt laten gaan….. omdat alles erop wijst dat het niet anders kan, tenzij jij het meest waardevolle in jezelf wilt verloochenen en opofferen. Dat is echter niet het doel van zielsliefde…. Het doel is om een pure connectie met jezelf tot stand te brengen, heel te zijn in jezelf, dat betekent echter niet dat je sterk moet zijn en geen verdriet meer zult voelen….. maar de periodes waarin je je goed voelt worden langer.

Je kunt dan alleen nog in jezelf investeren en ervoor zorgen dat je leven die liefde uitstraalt die je zo diepgaand hebt gevoeld, maar kennelijk (nog) niet tastbaar mocht zijn…… omdat er zoveel ruis tussen zat.

“WE HUILEN ALLEMAAL OM DE LIEFDE DIE WE ACHTER HEBBEN GELATEN!”

Zielsliefde eindigt echter nooit, je draagt haar mee en dat is een enorme rijkdom, maar bij tijd en wijle huilt ons hart weer een traantje meer, omdat het lijkt alsof we ertegen hebben moeten kiezen…..

Het mag, het kan, het zal zijn wanneer de ruis uiteengevallen is in 1000-den partikeltjes van geneutraliseerde herinneringen van pijn, trauma en onveiligheid….

Weet dat het hart geopend is en de liefde altijd IS.

Huilend hart, huil wanneer je huilen moet, onderdruk niets, heel maar……

Het IS goed!

© Maria Quesada