“Iedere handeling die vernieuwing ondersteunt, lijkt in eerste instantie te botsen op een vorm van stagnatie die je niet kon voorzien. Onverwachte situaties zetten zich in een heel snel tempo door. Dit wordt veroorzaakt door restanten van patronen die in je geheugen liggen opgeslagen en sporen hebben achtergelaten. Herinneringen aan vergane tijden waarin je gevechten voerde om te gelukken op je weg en om te verkrijgen wat je dacht te willen hebben.

Dit mechanisme heb je niet meer nodig, doch het maakt onrustig en roept veel onderliggende emoties op, die hierdoor alsnog een uitweg vinden, zodat je ervan kunt worden verlost. Onbewuste angsten die je in jezelf niet herkende, steken hier de kop op, doordat je het gevoel krijgt dat zaken je nu overkomen zonder dat je daarin een actieve rol hebt of invloed op kunt uitoefenen. Het een na het ander kan geschieden waarin je voelt dat je de controle kwijt bent, omdat omstandigheden dusdanig onverwacht kunnen afwijken van het oorspronkelijke gevoel dat je erbij had. Wat jou het ene moment euforisch maakt, kan het andere moment verworden tot een zware last. Deze situaties zijn kortstondig, doch doen zich regelmatig voor en dienen als een vuurdoop om je volledig af te stemmen op de volgende frequentie die je in jouw bereikte levensfase mag verkennen.

Er ligt zoveel achter je, gekoppeld aan bekende dynamieken die inmiddels hier en nu onbruikbaar zijn, omdat de werking ervan toebehoort aan reeds doorleefde tijden. En er ligt zoveel voor je waartoe je uitgenodigd wordt om kennis mee te maken, zodat je de volledige fase in je overgave kunt bereiken die gebaseerd is op vertrouwen in de werking van je algehele levensenergie. Je mag dit zien als een kennismakingsdans waarbij alles op een andere wijze op elkaar wordt afgestemd. Je mag de enerverende situaties en omstandigheden waarnemen als een clash van energie die in feite voortkomt uit dezelfde bron, waardoor alle betrokkene partijen gedwongen worden om een nieuwe startpositie in te nemen, die zo uiteindelijk vruchten afwerpt.

Wat hier gaande is, is de confrontatie met aspecten waarbij het hart nog niet aanwezig is, zodat dit verkregen bewustzijn alsnog de toegang kan verlenen aan de bezieling die zich door een grote betrokkenheid kenmerkt. Zodra dit geschiedt, kan de situatie zich ook heel snel keren. Het innerlijke werk dat bestaat uit bewust beleven wat er in jou wordt aangeraakt, is wat hier telt. Alles valt of staat met de mate waarin werkelijke betrokkenheid vooraan staat. Daar waar uitsluitend begrenzing ten behoeve van het eigene belang prevaleert, zal het mooiste dat eruit kan voorkomen, worden uitgesloten door de geestelijke ruis die een werkelijke verbinding nog niet toestaat. Iedere gelijkwaardige samenwerking is goud waard. De ontdekking van elkaar, is in wezen de ontdekking van jezelf. Het ik-tijdperk is voorbij, we gaan voor samen, zodat juist de harde grenzen die we vaak genoodzaakt zijn te stellen, mogen vervangen worden door oprechtheid en een openheid tot elkaar.”