Wanneer je je tweelingziel ontmoet, verandert alles in je leven. Je wordt geconfronteerd met oude wonden en angsten in jezelf. De ontmoeting helpt jou om de patronen te helen die je ver verwijderd houden van jouw ware kern, en zo begint het intensieve proces van aantrekken- en afstoten waarbij je tegelijkertijd een intense liefde voelt als wel een enorme verscheuring. Er gebeuren heftige en intense zaken tijdens deze fase, maar de gebeurtenissen leiden tot een of meerdere climaxen, waarbij je je genoodzaakt voelt om de deur te sluiten. Vaak gebeurt dat vanuit je ego, omdat je grens is overschreden of doordat de angst zo groot is, dat je liever even afstand neemt.

De grootste uitdaging waarmee je te maken krijgt als je jouw tweelingziel ontmoet, is het conflict tussen hoofd en hart. Velen van ons hebben geleerd dat wat je met je eigen ogen ziet, de waarheid is en dat is nu juist bij tweelingziel-liefde niet het geval. Althans zeker niet tijdens die eerste belangrijke fase van aantrekken en afstoten.

Dit is een noodzakelijke fase, omdat er eerst nog een hoop vooroordelen in onszelf moeten worden overwonnen en omdat de tijd dus nog niet rijp is om ons te verbinden met elkaar. Eerst moet het stadium van onvoorwaardelijke liefde en acceptatie van jezelf en je tweelingziel bereikt worden. Je weet niet waar die intense liefde vandaan komt. Je denkt dat het gewoon lust is, maar waar komt dat innerlijke weten dan vandaan? Je weet dat je leven voor altijd veranderd is, dus ren je weg. Je probeert het te ontkennen.

Toen in 2011 het boek ‘Zielsveel’ gepubliceerd werd, een boek over tweelingziel- ontmoetingen en de dynamiek die daarbij speelt, wist ik natuurlijk dat ik me heel erg blootstelde en dat dit de nodige reacties teweeg zou brengen. Ik koos er echter bewust voor om me kwetsbaar op te stellen en mijn diepste ervaringen te delen, want alleen als ik alles door mijn hart durfde uit te sturen, zou het ondersteunend zijn.

Steeds meer begon ik me te realiseren hoe diepgaand de werking ervan was. Ik had niet durven geloven dat het delen van mijn verhaal zoveel herkenning teweeg bracht en zo’n enorme reactiestroom initieerde. Veel mensen bleken behoefte te hebben om hun eigen intensieve ervaringen te delen, die ze nog niet hadden kunnen plaatsen. Ze vonden de moed om erover te spreken en de emoties te uiten die eerder werden weggestopt vanuit schaamte. Door het lezen van mijn verhaal, hadden ze nu helderheid verkregen met betrekking tot de eerder onverklaarbare belevingen die te maken hebben met de ontmoeting met je tweelingziel, dus de schaamte mocht plaatsmaken voor begrip en acceptatie.

Zielsveel sneed destijds een thema aan dat nu nog enorm leeft. Het boek voorzag in een stukje informatie waar veel mensen steun en kracht uit putten, maar ten tijde van de publicatie hadden er reeds zoveel nieuwe gebeurtenissen plaatsgevonden en waren er nog zoveel ontwikkelingen gaande die weer een diepere betekenis toevoegden aan het hele fenomeen, dat ik besloot om een heel nieuw boek te schrijven waarin ook deze nieuwe ontwikkelingen en inzichten werden geïntegreerd. Zo ontstond Dans des Weerziens.