Terug naar overzicht

DE ULTIEME ANGST DOORLEVEN EN OVERWINNEN

Door het uitbrengen van DANS DES WEERZIENS moest ik mijn grootste angst onder ogen zien: het verliezen van (de liefde van) mijn essentiële andere. Het boek leidde ook daadwerkelijk tot een maandenlange verwijdering nadat de tornado van zijn woede over mij heen kwam, want hij was gechoqueerd dat ik alles zo tot in de details gedeeld had. Hij was bang dat het bedrog en de leugens, zijn drie dubbele agenda, uit zouden komen en dat dit nadelige gevolgen voor hem zou hebben, want toen Dans des Weerziens gepubliceerd werd, bleek één van zijn vriendinnen, degene waar hij mee samenwoonde destijds, in verwachting te zijn van hun kindje. In die periode verzachtte hij echter nog zijn eigen pijnstukken door te doen wat hij dacht te moeten doen en die handelingen getuigden niet van liefde voor zichzelf, maar van een directe, doch tijdelijke bevrediging van zijn behoeften, ongeacht of dit ten koste van een ander ging of niet. De worsteling in hemzelf was echter te groot om daarbij te kunnen stilstaan.

Hij dacht dat ik simpelweg over de liefde die ik voor hem voelde zou schrijven, onze connectie, het elkaar op afstand voelen. Hij dacht dat het boek een geschreven adoratie van hem was. Hij had niet verwacht dat ik de heftige patronen en uitdagingen, en juist de angst voor liefde zo gedetailleerd zou beschrijven. De angst die tot uitdrukking kwam in de meest uitdagende scenario’s die een mens zich maar bedenken kan. En hoewel die angst hoogtij bij hem vierde, kon hij niet lang boos op mij blijven. Hij vergat dat ik mezelf ook enorm blootgaf en mezelf als doelwit plaatste voor mogelijke harde kritieken van mensen die niet wisten wat dit proces inhield. Ook ik kwam naakt te staan in mijn omgeving en dat zelfs niet alleen. Ik had een voorbeeldfunctie als lerares op een middelbare school, en ook diverse collega’s en ouders van leerlingen lazen het boek……

De meerderheid van de reacties kwam echter van mensen die hetzelfde proces ondergingen en het waren oprechte dankbetuigingen, omdat zij eindelijk konden lezen dat ze dit niet alleen doormaakten en daar deed ik het voor. Het was nooit mijn intentie geweest om hem te benadelen, het hele proces intrigeerde me zo enorm dat ik er gewoon over moest schrijven vanuit die gevoelslaag waarin anderen zich zo herkennen en waardoor anderen denken zich niet staande te kunnen houden. Ik gaf wel gehoor aan zijn vraag om geen lezingen in Maastricht en omstreken te geven en daarvoor moest ik ook een lezing annuleren bij een collega therapeute bij wie hij al sinds 2001 op consult bleek te komen, als hij twijfelde voor welke vrouw hij moest kiezen. Doordat ik jaren later met haar ging lunchen, nadat ook zij het boek had gelezen, hoorde ik dit ongelofelijke verhaal. Mijn naam was in geen enkel consult ter sprake gekomen. Hij hield mij geheim, niemand wist van mijn bestaan af.

Na het uitbrengen van Dans des Weerziens in 2012 volgden nog een aantal jaren met hevige belevingen, die ik echter niet meer beschreven heb, omdat het een herhaling en verergering was van de patronen die ik reeds beschreven had. Het werd bizar… en ging van kwaad tot erger, waarbij ik me soms echt afvroeg of hij bepaalde zaken niet bewust deed om mij te pijnigen, ik kon dit niet meer verklaren vanuit “de angst voor liefde”. En hoewel hij de uitspraak naar mij had gedaan dat wij tweelingzielen waren en ik me daar in eerste instantie hevig tegen verzette in 2005, vroeg ik me af of hij überhaupt wel liefde kon voelen…..

De climax werd bereikt toen zijn moeder overleed in juni 2014 en hij na een maandenlange verwijdering die volgde op een behoorlijk intensief samenzijn, contact met mij opnam. Ik had iets aangevoeld van hem, maar wist niet wat het was, en ik voelde me zo ellendig, dat ik me moest ziek melden op school. Ik had aangevoeld dat er iets heftigs gaande was. Op het moment dat hij me belde om mij dit nieuws te vertellen, viel alles weg, ik vergat alles wat er geweest was, we pakten de draad gewoon op en de interactie was mooi en diepgaand, maar zodra de uitvaart achter de rug was verviel hij in zijn oude respectloze gedrag. Ik kon dit niet langer meer verwerken en sloot de deur. Ik ging naar Amerika en was getuige van ‘The Union’ van het bekende twinflame koppel Lee & Sherry Patterson. Bij terugkomst vertelde een vriendin mij dat ik maar eens even goed moest gaan zitten. Hij bleek relatie nummer 4 te zijn aangegaan en daarnaast belde hij ‘s nachts met vriendinnen van haar, omdat hij “vrij moest zijn”. Ook bleek hij al geruime tijd met haar ex-schoonzus contact te hebben en onderhield hij nog de nodige losse contacten via Badoo. “Ik ben niet loyaal aan vrouwen”, zei hij een tijdje geleden. En ik kreeg alles te horen terwijl ik er niet naar op zoek was. Ik volgde zijn doen en laten niet en hield me met mezelf bezig. En toch kwam al die info bij mij terecht. Ik kreeg het bijna niet meer verwerkt en toen kwam de omslag in mij.

Ik kwam in aanraking met Joannie, zij begeleidde mij tijdens een drietal intensieve innerlijke reizen, waarbij ik letterlijk en figuurlijk alles mocht “uitkotsen” en eruit schokken wat ik niet verteerd kreeg. Ik vond mijn innerlijke rust, zelfs toen ik in december 2015 hoorde dat er bij het ‘Serious Requests’ huis een openbare sms van hem werd geprojecteerd waarin hij zijn huidige vriendin ten huwelijk had gevraagd, de vriendin aan wie hij dus ook niet trouw kon zijn. Later bleek dit een grap te zijn, vertelde hij mij. Ook zij kregen samen een zoontje en ik hoopte dat hij dit keer de rust en toewijding kon vinden om een goede vader en echtgenoot te zijn. Niet omdat het moest, maar omdat zijn hart hem dit ingaf. Mensen kunnen veranderen.Waar hij destijds niet over had nagedacht is dat niet het boek, maar wel zijn eigen handelingen hem vroeg of laat zouden gaan inhalen, waardoor hij mag gaan staan voor wie hij werkelijk is om de connectie met zijn ware zelf te maken. Alles komt immers aan het licht om de liefde in jezelf een kans te geven.

Op dit moment leven we in het jaar 2022, we hebben heel wat meegemaakt. Contact is er nog steeds, maar ik sta er inmiddels heel anders in. De ultieme angst om mogelijk nooit met mijn essentiële andere samen te komen in een liefdevolle aardse relatie, voel ik niet meer. Voor mij is het nu de kunst om de toekomst niet in te vullen, niet in positieve noch in negatieve zin, want zoals ik me nu voel, ambieer ik ook geen aardse relatie meer met hem en heb ik zelfs geen behoefte meer aan contact. De liefde koester ik nog steeds, ze is voelbaar in mij, voor het leven, voor mezelf, voor hem, maar ik koppel dit niet aan zijn persoonlijkheid. En misschien is dit een fase waarin alles wat er in de afgelopen 2 decennia heeft plaatsgevonden binnen de connectie, mag helen, zodat een daadwerkelijke open houding over blijft. Hij blijft uitreiken, hij tracht bepaalde patronen nog voort te zetten, maar hij kan mij niet meer vinden waar hij me ooit gevonden heeft en ik kan me niet voegen waar hij zich bevindt. Hij heeft de sleutel nog niet gevonden die diep in hemzelf bewaard gebleven is en daar wacht op het moment waarop de liefde in hem zodanig oplicht dat de warme schittering alle barrières oplost.

Als het laatste exemplaar van Dans des Weerziens de voorbestemde lezer heeft gevonden, zal ik voorgoed dit hoofdstuk binnen mijn twinproces helemaal kunnen sluiten en kan ik volledig het pad gaan bewandelen dat zich innerlijk al geruime tijd aan mij openbaart. En hoewel je de toekomst niet kunt voorspellen en ik ook mijn eigen proces verder heb te doorlopen, waardoor ik niet altijd weet wat er voor mij volgt, omdat ik iets te doorleven heb, is er wat mij betreft een definitief einde gekomen aan het fysieke contact, niet aan de innerlijke connectie, maar ik zelf ben niet gericht op een aards samenkomen en het lijkt alsof mijn beleving simpelweg bestemd is geweest om anderen te kunnen steunen, want ik voel diepgaand wat zich afspeelt binnen de afzonderlijke connecties tussen mensen die zich tot mij wenden om helderheid te verkrijgen in hun verhaal. De liefde is voor mij altijd voelbaar geweest in die verhalen, op enkele uitzonderingen na…..

Er is veel beweging in twinland en hoewel die beweging niet bij iedereen tastbaar of zichtbaar is, is dit wel degelijk zo. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om de focus op jezelf te behouden, ook al voel je dat je 24/7 met de ander verbonden bent. Het is nu eenmaal een connectie die nooit verbroken kan worden, ook al neem jij of de ander beslissingen die hier niet op wijzen! Het is belangrijk om te vertrouwen op de keuzes die jij maakt en ook op de keuzes van je twin, ook al zijn dit handelingen die jullie verder van elkaar lijken te verwijderen. Het feit dat zulke keuzes worden gemaakt, is een teken dat de aardse component (de persoonlijkheid) niet verbonden is met het eigen goddelijke deel (de essentie) en daardoor nog de verhalen naar zich toetrekt waardoor het hoofd uiteindelijk zal moeten buigen voor hetgeen niet te verloochenen valt. Onvoorwaardelijk van de ander houden, ja het is mooi, maar hoe zit het met de liefde voor jezelf? En getuigt het van liefde voor jezelf als jij hetgeen vanuit een onbewuste staat gebeurt, over je heen laat komen, omdat je zo graag wil samenzijn? Het is beter de ander op afstand te koesteren. Jij kunt namelijk niets doen om de ander te helpen ontwaken voor zijn eigen potentieel, geen gesprekken, geen opofferingen, niets van dat alles zal jouw wens eerder in vervulling laten komen. Het is een innerlijk proces dat zelf geklaard wordt. Je kunt de connectie niet wegduwen, maar je hoeft geen parels voor de zwijnen te gooien. Op een gegeven moment doet het geen pijn meer, op een gegeven moment wordt het stil in jou en heb je vrede met wat is.

De angst om nooit samen te komen met je essentiële andere zal echt doorleefd moeten worden, want alleen hierdoor kom je volledig in jouw kracht te staan en blijf je niet hangen in afhankelijkheden, waardoor je kwetsbaar en beïnvloedbaar bent voor illusionaire verhalen en beloftes waar je je zo graag aan vast wil klampen, omdat zo je angst niet onder ogen hoeft te worden gezien en je geruststelling krijgt daar waar in feite geen geruststelling gegeven kan worden, omdat dit een essentieel onderdeel van het proces vormt dat in jezelf overwonnen mag worden. Gelukkig zijn een aantal vooraanstaande “twinexperts” gestopt met het publiceren en her-publiceren van exact dezelfde (valse) hoopgevende artikelen, waarin werd gesteld: “Nu is het de tijd om samen te komen, nu gaat het gebeuren, nu verdwijnen de soulmates en de karmische relaties uit hun leven” enz. enz. Deze artikelen hebben meer schade aangericht dan wat anders, want de desillusie, de verscheuring en de pijn als het voor jou dan niet bleek te gebeuren, was vrijwel onoverkomelijk. Dan had je zeker niet goed genoeg je innerlijk werk verricht, of dan had je zeker niet goed genoeg je best gedaan. Alsof je met de vinger naar jezelf moest wijzen dat jij iets verkeerd deed. Een trap na, bovenop het intense verdriet dat je al doorleefde. Kortom, schrijnende toestanden en veel onnodige ellende, want er is niets wat jij kunt doen om het proces te versnellen of te vertragen. Het duurt zolang het duurt. De verwachte massale samenkomst bleef dan ook uit en mijn praktijk stroomde vol met mensen, voornamelijk vrouwen, maar zeer zeker ook mannen, die het niet meer zagen zitten en zo wanhopig waren dat het moeilijk was om nog van het leven te kunnen genieten. Ik mocht de verhalen meebeleven van deze mensen en er waren veel overeenkomsten, er zijn ook zeker algemene tendensen te benoemen, maar ieder koppel heeft een eigen codering en volgt een eigen tempo in het voor hun unieke proces. Gebruik je onderscheidingsvermogen!

Verzet je niet tegen hetgeen je voelt. Het is niet bevorderlijk om te blijven steken in emotionele afhankelijkheid van je essentiële andere of in afwachting van de overgave van de ander te verblijven. Geef je over aan jezelf en alles wat zich innerlijk aandient, niet vanuit wilskracht, maar door te voelen wat je voelt en daar niet bang voor te zijn, want het brengt je terug naar jou. Het leven en het zielsproces nodigen jou uit om ook los van je essentiële andere tot expressie van jouw kern te komen en op te staan in de kracht van jouw essentie! In het licht van deze kracht is geen ruimte voor geheimen. Deze liefde werpt geen schaduw over zaken, maar belicht juist hetgeen dat niet met liefde verbonden is! Deze fase die zich kenmerkte door het mechanisme van aantrekken en afstoten mag beschouwd worden als het voorwerk, de beginfase die niet in aardse jaren valt uit te drukken. Dit was nodig om  een nieuwe, zuivere en krachtige basis te formeren waarbij er geen sprake meer is van belemmerende onbewuste invloeden. De ontwikkelingen binnen de connectie gaan door, maar het is tijd om te helen van wat er is geweest, zodat we tot bereidheid komen om een nieuwe fase, een nieuwe afstemming binnen de connectie, met een volledig open hart kunnen verwelkomen zonder om te kijken naar wat er is geweest.

© Maria Quesada

error: Content is protected !!