Pijn is een van de instrumenten om onze persoonlijke diamant te polijsten. Die diamant ben jij, aangestuurd door je hart, zodat je de liefde kunt belichamen die jij bent en die liefde kunt delen met jouw omgeving. Pijn voelen is een teken dat je onderdrukte emoties aan het toelaten bent waardoor je dichter bij je innerlijke vrijheid komt. Dienstbaar zijn is daar een onherroepelijk gevolg van. Je medemens willen ondersteunen, goed doen, een verschil maken door jouw unieke talenten aan te wenden en anderen door jouw authentieke manier van zijn te inspireren om datzelfde te doen.
Hoezeer je ook denkt dat pijn een onnodig gegeven is, je kunt het niet vermijden. Als je de weg van je hart kiest, dan zal het niet gemakkelijk zijn en zul je onherroepelijk pijn voelen. Alles komt immers zonder beschermlaag binnen. Probeer je handen maar eens een tijdje krachtig tot een vuist te ballen. Als je na verloop van tijd je handen ontspant, dan moet je dat heel voorzichtig doen, omdat je krampachtige houding pijn veroorzaakt op het moment dat je ontspant. Daar blijft het echter niet bij. Je zult ook meer vervuld zijn dan wanneer je jezelf als marionetje van je onbewuste beheersingspatronen gedraagt. Leven vanuit jouw waarheid, betekent gevoelig zijn en steeds gevoeliger worden voor hetgeen niet waarneembaar is door je zintuigen.
Je hebt de capaciteit om pijn te doorvoelen en te helen. Pijn hoeft geen lijden te worden. Lijden wordt veroorzaakt door de strijd tussen jouw verlangen en de weerstand tegen de acceptatie van wat er daadwerkelijk gebeurt. Je lijdt als je jezelf verliest en teveel opgaat in het verhaal van de ander. Je lijdt als je losgekoppeld bent van wie je bent en je uitsluitend identificeert met de schijnwerkelijkheid van jezelf of de ander. Pijn voelen is echter helend, dus het is zaak om te voelen dat je geen weerstand op de pijn hoeft te leggen. Lijden daarentegen berooft je van je levensenergie, omdat je deze laat wegstromen naar een ander en de ander tot prioriteit van jouw leven maakt. Je verkeert dan in ontkenning van jezelf en je mogelijkheden. Hierdoor activeer je alleen maar controlemechanismen en ga je de handelingen van de ander zien als een teken van afwijzing, terwijl de ander in feite bezig is met het verdoven van zijn eigen pijn of nog vastgeketend zit in een verhaal dat absoluut beleefd dient te worden.
Het is belangrijk om te rouwen, verdriet toe te laten, boosheid te uiten enz. en er zijn vele manieren die je hierbij kunnen ondersteunen. Ik kan niet voldoende benadrukken hoe belangrijk het is om je emoties toe te laten! Alles is energie, zowel de positieve als negatieve emoties, het ene is niet beter dan het andere. Ze hebben een functie! Uit ze veilig, bevrijd ze en je komt weer een stapje dichter bij zelfliefde. Tranen zijn een zeer belangrijke uitlaatklep, maar misschien vind je huilen moeilijk, misschien huil je alleen maar innerlijk. Dan is het belangrijk dat je ervoor zorgt dat het zich niet in je lichaam gaat vastzetten. Muziek kan sterk op je emoties werken en je ondersteunen om je tranen te laten stromen, films die je aangrijpen hebben datzelfde effect. Je denkt te huilen om een scene in een film, maar wat er feitelijk gebeurt is dat jij jezelf van een uitlaatklep voorziet voor jouw ongehuilde tranen, zodat je pijn, je emoties de vrije loop kunnen krijgen.
Het kan zijn dat je vanuit goede bedoelingen van je opvoeders geleerd hebt dat je je emoties onder controle moet houden of dat het beter is om niet te huilen en al zeker niet in het openbaar. En hoewel huilen, kwetsbaar zijn en tonen dat je pijn hebt, meer en meer geaccepteerd lijkt te worden, kan het zo zijn dat je je daar toch ongemakkelijk bij voelt. Je hebt misschien geleerd om je sterk te houden, omdat toegeven aan pijn impliceert dat je de macht weggeeft aan degene die je pijn gedaan heeft. Je wilt je niet laten kennen en dat is letterlijk wat er dan gebeurt: je geeft je macht helemaal niet weg als je kwetsbaar bent! Maar je laat jezelf inderdaad absoluut niet echt kennen! En dat is juist wat zo belangrijk is, te beginnen bij jezelf: jezelf leren kennen en vervolgens authentiek in het leven staan. Misschien ben jij een van de gelukkigen die daar geen lading of beperking op heeft zitten. Geef jezelf dan vooral de ruimte om te huilen door je bijvoorbeeld even terug te trekken van je drukke dagelijkse bezigheden, of door het gezelschap van een goede vriend of vriendin op te zoeken, waar je je helemaal bij op je gemak voelt.
Je lichaam speelt ook een belangrijk rol in het uiten van emoties. Het lichaam moet ze kunnen geleiden, zodat ze zich niet vastzetten als onderdrukte energieën die vroeg of laat resulteren in een stagnatie van je energiedoorstroom. Het lichaam weet echter exact wanneer emoties worden onderdrukt en zet dan alles in het werk om te overleven. Hetgeen wij ziekte noemen, zijn in feite overlevingsprogramma’s die we ook kunnen terugdraaien wanneer we de triggers herkennen en bereid zijn om te voelen wat we dienen te voelen om te helen. Deze emoties onderdrukken, werkt als een dodelijk zwaard, dat de kern van jouw hele wezensessentie doorboort. Activiteiten zoals yoga, dansen, hardlopen, tai chi, body balance en jezelf de ruimte geven om je lijf te voelen zijn manieren om je lichaam te ondersteunen om keer op keer de balans te herstellen.
Het grootste teken van kracht is je kwetsbaarheid. Echte kwetsbaarheid heeft de kracht om je hart weer te helpen openen nadat je een verlies hebt geleden, gekwetst of teleurgesteld bent geworden, bedrogen, belogen enz. Door kwetsbaar te durven zijn, kan je hart niet gesloten blijven. En zo zijn er nog meer emoties die de ruimte mogen krijgen om er te zijn. Maar wanneer jij of je essentiële andere liefde associeert met kwetsbaarheid en kwetsbaarheid associeert met gekwetst worden en de controle verliezen dan is het uiten van die intense liefde de snelste manier om ervan weg te rennen. Het is deze dynamiek die ervoor zorgt dat dit allemaal naar de oppervlakte komt, maar het is niet de bedoeling dat het proces daar blijft steken. Je wordt gedwongen om je innerlijke demonen onder ogen te zien, misschien ervaar je het als ‘zout in je wonden gooien’, maar het herinnert je eraan waar je mee mag dealen.
De pijn die je in connectie met je essentiële andere ervaart, lijkt steeds terug te komen, net zoals de ander ook weer steeds terugkomt, ook al kunnen er soms jaren tussen zitten. De pijnervaring geschiedt echter circulair, je ervaart de pijn steeds op een ander level, maar door de perceptie van onze zintuigen lijkt het alsof je geen stap vooruit gekomen bent en steeds weer op hetzelfde punt teruggeworpen wordt. Een veelvuldig beschermingsmechanisme is net doen alsof het er niet is en zonder een gedegen fundering je leven voortzetten. Uiteindelijk kom je toch weer tot overgave, want dit is wat deze liefde bewerkstelligt: je komt tot overgave van jezelf en van liefde, want dat is 1 en dezelfde energie!
Adem deze laatste zin maar eens heel goed in en neem hem tot je!
Het is nodig om je persoonlijke balans te vinden, je passie te leven, jezelf te accepteren met al je kanten. Verleg je aandacht zoveel mogelijk terug naar jezelf, want blijven mijmeren over de synchroniciteiten en hoe vaak je droomt, houdt je op de plek waar je vastzit. Het zijn mooie tekens die ter info aangenomen mogen worden, maar dan nodigt het universum je ook uit om door te gaan en jouw unieke wezensessentie ten volste tot uitdrukking te brengen. Je essentiële andere loopt niet werkelijk weg, je kunt geen koorden losmaken, het is een zielsverbinding en die gaat nooit voorbij. Lokaliseer je innerlijke weerstand en voel waar die verankerd zit. Het kan zelfs zo zijn dat alleen al de wetenschap dat dit een zielsverbinding is, je volledig stagneert en verwart, omdat je niet weet hoe je de pijn moet verzachten die je voelt. Je bent inderdaad begonnen aan een lange reis en het voelen van de pijn is een van de manieren waarop je kunt helen. Sta jezelf dus toe om te helen en onderzoek je weerstand, want daar is veel winst te behalen.
Fragment uit ‘Agape’ Maria Quesada